Matthijs de la Rive Box - ontmoeting

Kies een kaart en klik er op om verder te gaan.

Matthijs de la Rive Box

Wat ons aanraakt en gekend wil worden,
wordt op zijn beurt in de act van het kennen aangeraakt.
Verlangen is geen eenrichtingsverkeer.
Het leeft in het wederzijds naderen en benaderen,
In het raken en aangeraakt worden.
Dat dit een bijzonder intiem gebeuren is, spreekt voor zich.
Het nodigt uit tot stilte,
tot zwijgen,
aan het spreken voorbij.

-tekst van Christine Gruwez, uit 'Meditaties over onmacht'-

Thema ”ontmoeting”

In de loop van de jaren dat ik beeldhouw, zijn door het bewerken van de steen een aantal thema’s tevoorschijn gekomen. Zo ook het thema dat centraal staat bij deze serie ecards, nl.: 'Ontmoeting', uitgedrukt in een aantal abstracte beelden en een aantal elkaar ontmoetende handen. (Ook veel van dit stukje tekst kwam tijdens het werken aan een sculptuur tot stand.)

Bij de abstracte beelden is het vormprincipe: vanuit heelheid, via differentiatie en verwijding naar ontmoeting en hereniging. De differentiatie manifesteert zich in de volgende tegengestelde vormprincipes: bolvormig – lijnachtig, zwaarte – lichtheid, rust – beweging, naar binnen – naar buiten gerichtheid. Deze polariteiten pas ik niet toe omdat ik dat zo geleerd heb, maar ik heb ze geleerd doordat ik ze al werkend blijkbaar toepaste.

Bij de handenparen gaat het om het uitdrukken van kwaliteitsaspecten van de ontmoeting: bv. toenadering, steunen, eenwording, verzoening.

Mijn werkwijze

De boven genoemde vormprincipes probeer ik in een sculptuur, maar ook in de detail elementen van een vlak, in een dynamisch-evenwicht te brengen. Dynamisch omdat ik streef naar een op- of afbouw van een bepaalde tendens (verstillen van een beweging, of juist het uit de rust ontwaken en in beweging laten komen). Evenwicht omdat ik steeds probeer de twee vormelementen elkaar te laten uitbalanceren.

Ik werk uitsluitend met handgereedschap, omdat mijn handen niet alleen de steen vormgeven, maar deze ook steeds aftasten, vooral bij het raspen. Zo zijn mijn handen tegelijk werktuig en zintuig.

Als mijn handen hun werk doen staat mijn blik meestal in de 'non-focus-mode' (verstand op nul, blik op oneindig). Pas na een poosje werken neem ik afstand en kijk met een gefocuste blik naar het lijnen en vlakkenspel. Vaak zie ik dan dat er iets niet 'klopt', maat zie niet wat er mis is. Dan brengt de tastende hand weer uitkomst. Volg ik met mijn vingers het vlak, dan weten ze vijl-loos waar een discontinuïteit of te veel aan massa zit.

Samenvattand zou ik mijn manier van werken willen omschrijven als intuïtief - organisch. Intuïtief in die zin dat het beeld ontstaat tijdens het werken in wisselwerking met de steen. Organisch, omdat ik er meestal naar streef om de sculpturen zo te maken dat er een harmonisch organisch geheel ontstaat van vloeiende vormen, waarin alles met elkaar samenhangt. Bij de abstracte beelden werk ik vrijwel nooit naar een idee of een concept, wel naar thema’s.

Steeds probeer ik om de ruwe steen als uitgangspunt te nemen voor de vorm die er uit vrij wil komen. De manier van bewerken speelt daarbij een belangrijke rol. De beweging van beitel of rasp is sterk medebepalend voor het verloop van lijnen en vlakken die ontstaan..

Verder is het voor mij een uitdaging om te onderzoeken wat de grenzen van de mogelijkheden van steen zijn, zowel in technisch als in kunstzinnig opzicht.

deze ecards zijn mede mogelijk gemaakt door Wilfried Nauta Webdesign

© Matthijs de la Rive Box / AntroVista