Weekspreuk 7 

19 - 25 mei 

Zekerheid

Wie zijn en wáár zijn we als mens? We kunnen ergens staan, maar tegelijkertijd met onze gedachten elders zijn. We zijn deel van heden en verleden, maar ook van de toekomst. We ervaren ons zelf in de diepte van onze ziel, evenals in de wijdte van de wereld.

Nu de zon de wereld lichter maakt, heeft ons zelf de neiging zich los te maken van de dagelijkse beslommeringen. We voelen dat als een vaag verlangen, een lichte onrust die zich laat gelden en in onze gedachten vorm krijgt. Ons denken beschouwt niet alleen ons bestaan, het beoordeelt het ook. Het kan gevoelens van tevredenheid, maar evengoed van ongenoegen oproepen. Het kan wensen in ons wekken die ons evenwicht verstoren. Tragische gevolgen zie je als mensen extreme keuzes maken in het verlangen naar een andere en betere wereld en van gewone mensen extremisten maakt.

Het dagelijkse leven biedt tal van mogelijkheden, waar ons denken mee speelt. Het wekt gevoelens die je in een schijnwereld van keuzemogelijkheden kunnen voeren. Speculaties kunnen een onzekere raadgever zijn, je moet je vooraf realiseren hoe je je in de toekomst zou kunnen voelen. Lastig, want het heden stelt ons voor vragen en de toekomst is onzeker.

De zekerheid van ons bestaan ligt in het verleden. Niet het verleden van conventies of gewoontes, maar in de wetenschap dat we met een levensdoel op aarde gekomen zijn. Voor kinderen is dat levensdoel nog iets vanzelfsprekends. Het geeft ze de wilskracht om vol vertrouwen op weg te gaan door de wereld. Ons wikkend en wegend denken speelt ze nog geen parten. Het is te makkelijk om dat naïviteit te noemen. Je ziet aan kinderen een zekerheid af, die wij volwassenen zijn kwijt geraakt. Die levenshandleiding is voor kinderen een vanzelfsprekendheid, voor volwassenen is het een vermoeden geworden waar we makkelijk aan voorbij gaan.

Voor de 7-jarige Pierre Grosheintz schreef Rudolf Steiner in 1913 onderstaand Avondklokkengebed als een soort inhoudsopgave van de levensopdracht voor de mens. Voor de kleine Pierre dan nog eerder een bevestiging dan een opgave. Deze levensgids spreekt van het schone, het ware, het edele en het goede als maatstaf op de levensweg . Het verbindt het wereld-al met de zielengrond, verbindt toekomst en verleden; schenkt zekerheid aan het heden – ook voor volwassenen.

Uit de opera ‘Hänsel und Gretel’ van Engelbert Humperdink ‘Abendsegen’. Pierre Grosheintz had het kunnen horen: ’s Avonds wil ik slapen gaan, veertien engelen om mij staan: twee om mijn hoofd, twee bij mijn voeten, twee aan mijn rechterzijde, twee aan mijn linkerzijde, twee die me toedekken, twee die me wekken, twee die me wijzen, de weg ten paradijze.

Luister:

 
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...