Weekspreuk 45 

9 - 15 februari 

Uit je schulp komen

Nog één keer richten we de blik naar binnen en bedenken hoe in de Kersttijd, de ziel het geesteslicht ontving. Heeft dat mijn blik op de wereld veranderd? Wat neem ik waar? Dat alles verandert en onzekerder wordt, of put ik kracht uit de onveranderde scheppingskracht van de natuur? Nu wordt het tijd dat het denken mij helderheid verleent, want vage gevoelens kunnen je niet verder helpen. Het vraagt de moed met heldere blik de wereld te aanschouwen. Daarvoor moet je naar buiten treden, uit je schulp komen. Daar buiten doe je nieuwe indrukken op die het innerlijk verrijken.

In de decembermaand zijn we het pad naar binnen tot de kern van de ‘geestgeboorte’ gegaan. Nu lokken onze zintuigen ons opnieuw naar buiten en moeten we proberen het midden te vinden tussen binnen en buiten. Dat evenwicht kunnen we vinden in de helderheid van het denken. Het stelt de vraag: wie wil ik zijn in deze wereld, wat neem ik mee aan ervaring, aan innerlijke rijkdom; voor welke nieuwe indrukken sta ik open.

Tegenwoordig heet onze schulp een bubble. Ik geloof dat ik liever een schulp dan een bubble heb. De schulp - het oude woord voor schelp – is het huis waarin het schelpdier leeft, dat zich openen of sluiten kan voor de wereld rondom. Een bubble is een omhulling die je niet wilt laten knappen, waarin je je isoleert. Zulke bubbles zijn dogma’s, overtuigingen, meningen. En er is ook nog de virtuele bubble van het internet waarin we een heel eigen wereld kunnen scheppen, die een echte wereld lijkt, maar die slechts illusie is.

Wil je zien hoe ‘uit je schulp komen’ gaat, kijk dan hoe kinderen dat doen. Die komen vanuit de veiligheid van de peuter- en kleuterwereld steeds meer naar buiten. Ze doen dat met een voorzichtige gretigheid en met de vraag: wie ben ik, wie of wat wil ik worden? Aan de opvoeders en de leerkrachten de taak om daarin de helderheid van het denken te brengen, de wereld te verklaren, vergezichten te scheppen, veiligheid en moed te geven. De helderheid van het denken is meer dan de scherpte van het intellect. Het is het vermogen de wereld en jezelf te begrijpen, vanuit hoofd, hart en hand.

Vraag dat maar aan kleuters die komen uit hun schulp, niet voor grote ideeën, maar voor het kleine dat ze ontdekken: “Ook de kleine dingen kunnen je bekoren”, is de tekst van een lied van Hugo Wolff:

 
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...