Weekspreuk 49 

9 - 15 maart 

Mee naar buiten…

Het is maart. In het oude Rome begon dan het nieuwe jaar. Best begrijpelijk, want in het vroege voorjaar wordt ook de natuur weer nieuw. De mens heeft dat in die tijd wellicht nog veel sterker gevoeld dan wij nu. Het was het moment om in actie te komen: legereenheden trokken er weer op uit. Niet voor niets is maart gewijd aan de oorlogsgod Mars.

De planten komen weer tevoorschijn uit de aarde, waar de levenskracht zich teruggetrokken had. De natuur ontwaakt: de vogels gaan weer zingen, de dieren worden onrustig. Mensen worden daar ook in meegenomen. Levendiger naar buiten toe, zwaarder in onze ledematen. We klagen niet voor niets over voorjaarsmoeheid.

Hoe kun je je daar tegen keren? Door niet zo maar mee te gaan in dit natuurontwaken. Door je te realiseren hoe we in de wintermaanden verinnerlijkt zijn, hoe ons zelfbewustzijn versterkt is. De mooiste manier om de natuur het hoofd te bieden is om deel- én waarnemer van de natuur te zijn. Wie de natuur alleen maar ondergaat verliest de regie, wie de natuur beschouwend beleeft, blijft overeind. Doe waar de natuur toe oproept. Ga met de natuur mee naar buiten, maar kijk, beschouw, geniet, ontdek. Zie hoe het verborgen leven opstaat, leef naar de opstandingstijd van Pasen toe.

Karl König schrijft in zijn boek ‘Anleitungen zum Seelenkalender’: ‘Tot in het gebaar zou je het kunnen moeten voelen - het neigen - als een jonge vrouw die haar geliefde verbeidt, die echter nog op zich laat wachten. Zo laat de werelddag nog op zich wachten; maar de stralen van de hoop zien naar hem uit, verlangend naar zijn warmte.’

De Engelse componist Henry Purcell, neemt ons mee naar buiten in onderstaand lied. Wat een eenvoud, wat een plezier.

Luister naar:

 
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...