Weekspreuk 32
10 - 16 november
IcI fühle fruchtend eigne Kraft
Sich stärkend mich der Welt verleihn;
Mein Eigenwesen fühl ich kraftend
Zur Klarheit sich zu wenden
Im Lebensschicksalsweben.
Ik voel steeds sterker eigen kracht
Bereid, zich voor de wereld in te zetten
En in mij zelf rijpt het vermogen
Bewust mij te verbinden
Met het weven van het levenslot
Rabimmel rabammel rabom!
We zijn niet alleen voor ons zelf op de wereld. We zijn er ook voor de wereld. Tegenwoordig is dat een boude bewering. Wie denken we wel dat we zijn? Toch niet meer dan andere levende wezens op deze planeet. Maar evengoed vinden we met passie, dat de wereld niet zonder onze mede-aardbewoners aan bedreigde dieren en planten kan. Die willen we niet missen en we doen terecht alle moeite om ze te behouden. Waarmee we tevens ons bestaansrecht en onze verantwoordelijkheid voor de natuur belijden.
Of de mens nu de kroon op de schepping is, of een ‘soort’ doet dan minder ter zake. Wat het antwoord op deze vraag ook is, de strekking zal dezelfde zijn: de wereld, de natuur is sterk afhankelijk van de mens. Maar hoe was dat vóór er mensen op aarde liepen. Toen ging de natuur toch ook gewoon zijn gang? Soorten kwamen en verdwenen. Nieuw is dat er mét de mens bewustzijn in de wereld gekomen is voor alles wat zich daar voltrekt. De natuur wordt bewonderd, genoten, gevreesd, beschermd, bedreigd. Bewustzijn voegt aan de loop van de natuur zin en betekenis toe.
In de Michaëlstijd voor de Advent, krijgen we de attributen aangereikt om onze positie te bepalen in dit krachtenveld van natuur en cultuur: weegschaal en zwaard. Hebben we wel bewustzijn voor deze wereld, maken we keuzes die de wereld ten goede komen? Wegen we onze positie in dit alles af en zijn we krachtig genoeg om stelling te nemen? Daarvoor kunnen we in deze tijd de moed vinden.
De natuur kan onze leermeester zijn – Natura magistra – en ons leren hoe alles steeds voortgang vindt en zich in nieuwe vormen en soorten aanpast. Het leert ons om niet ontmoedigd te worden, maar het licht de donkere wereld in te dragen, zoals de kinderen ons deze week voordoen met hun Sint Maartenslampionnen. En hebben we ons actief in dat spanningsveld begeven, dan kunnen we terugkeren naar ons ‘huis’ om daar helderheid te verkrijgen over onszelf, de wereld en alles waarover we ons verbazen, verblijden, waarvoor we vrezen, waarop we hopen: Rabimmel rabammel rabom!
Luister naar:
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...