menu

Weekspreuk 17 

28 juli - 3 augustus 

Es spricht das Weltenwort,
Das ich durch Sinnestore
In Seelengründe durfte führen:
Erfülle deine Geistestiefen
Mit meinen Weltenweiten,
Zu finden einstens mich in dir.

Zo spreekt het wereldwoord,
Dat ik door zintuigpoorten
Naar zielengronden leiden mocht:
Vervul je geestesdiepten
Nu met mijn wereldverten,
Om eens te vinden mij in jou.

De weg naar de ziel

‘Wat bestaat er buiten mij en wat woont er binnenin mij’, is de levensvraag die steeds terugkeert in de weekspreuken. Telkens vanuit allerlei perspectieven, zoals in het voorjaar kijkend van binnen naar buiten en in de zomer van buiten naar binnen. Nu, in deze spreuk – na het hoogtepunt van de zomer – gaat het om de weg die je van buiten naar binnen gaat.

Welke wegwijzer staat er langs deze route? Je zou denken dat die verwijst naar een boek over hoger inzicht. Maar deze weekspreuk vertelt je: het gaat niet om de wegwijzer, kijk liever om je heen. Door je zintuigen stroomt de schoonheid van de wereld bij je binnen, komt de rijkdom van het wereldwoord in je ziel. Wandelend of fietsend in de vakantie kijken je ogen anders: bewuster, ontvankelijker, genietend. Maar zoals het koele glas wijn in Frankrijk beter smaakt dan thuis, zo verflauwen de indrukken van onze zintuigen en mengen schoonheid en gewoonheid zich tot het alledaagse belevingsniveau.

Kun je een bril opzetten die alles kleurt met meer beleving? De entertainmentindustrie reikt zo’n kijkbeleving aan met HBO of Netflix. Voor een tientje in de maand worden je zintuigen geprikkeld – en je hoeft er niets voor te doen. De bril van de weekspreuken dringt - week in week uit - aan op wakkerheid: weet wat je beleeft, herken het schone, het goede en het ware. Je hoeft daar geen abonnement op te nemen, deze content kost niets. De indrukken die je opdoet gaan dieper dan het alledaagse waarnemen, ze dringen door tot in de ziel en verrijken die met innerlijke beelden, als was het onze innerlijke kathedraal, waar aan de muren hangt wat waarachtig is, wat ons lief is.

Treed je vanuit die kathedraal naar buiten, dan kleurt dat de waarneming: zo wordt de weg naar de ziel geplaveid met schoonheid. Het geeft betekenis aan wat we doen, wat we willen in de wereld. En als we in de stilte van onze innerlijke kathedraal terugkeren, vinden we daar wat we daarbuiten beleefd, gedaan, gevoeld hebben, herkennen we wat ons geïnspireerd heeft.

Guido Gezelle keek met zo’n blik naar de wereld. In veel van zijn kleengedichtjes lees je dat, zoals in:

Als de ziele luistert

Als de ziele luistert
spreekt het al een taal dat leeft,
't lijzigste gefluister
ook een taal en teken heeft:
blaren van de bomen
kouten met malkaar gezwind,
baren in de stromen
klappen luide en welgezind,
wind en wee en wolken,
wegelen van Gods heiligen voet,
talen en vertolken
't diep gedoken Woord zo zoet...
als de ziele luistert!

Luister naar:

 
‘In de Week’ is nu ook in boekvorm verkrijgbaar, klik hier...